Zaburzenia miesiączkowania mogą występować pod postacią nieprawidłowego rytmu krwawień, nieprawidłowości dotyczącej obfitości krwawienia i krwawień poza miesiączkowych.
Prawidłowa długoś cyklu miesiączkowego wynosi od 21 dni do 35 dni, licząc od pierwszego dnia krwawienia miesiączkowego do kolejnego pierwszego dnia krwawienia miesiączkowego. Brak miesiączki przez ponad 3 miesiące u kobiety, która wcześniej miesiączkowała określamy terminem wtórny brak miesiączki. Taki stan może występować fizjologicznie podczas ciąży, karmienia piersią i po menopauzie, w pozostałych przypadkach wymaga diagnostyki. Podobnie diagnostyki wymaga zbyt wczesne wystąpienie miesiączki tj. przed 8 rokiem życia, jak i brak po 16. urodzinach.
Obfitość krwawienia miesiączkowego jest trudna do określenia dlatego określając ją posiłkujemy się ilością zużytych podpasek( prawidłowe do 8 podpasek na dobę ) lub tamponów. Dodatkowo należy pamiętać o tym że krwawienie nie powinno być dłuższe niż 7 dni, nie powinno być związane z występowaniem skrzepów i nie powinno prowadzić do niedokrwistości (anemii).
Kolejnym niepokojącym objawem jest występowanie krwawień i plamień poza miesiączką, niezależnie czy występują samoistnie czy np. po współżyciu.
Wskazania do diagnostyki i ewentualnego leczenia zaburzeń miesiączkowania:
-zbyt krótkie ( <21 dni ) lub zbyt długie ( >35 dni ) cykle
-brak miesiączki przez ponad 3 miesiące
-pierwsza miesiączka przed 8 rokiem życia
-brak miesiączki po ukończeniu 16 roku życia
-nadmiernie obfite miesiączki ( > 100ml ) i przedłużające się krwawienie miesięczne
-krwawienia i plamienia poza miesiączką
– u kobiet po menopauzie krwawienie po ponad 6 miesięcznej przerwie